Weymouth naar Poole

02-08-2009

De zon is al op als we wakker worden en de temperatuur is behaaglijk. Prima omstandigheden voor een zeiltocht. Vandaag staat Poole op het programma. Poole heeft een grote haven waarin duizenden jachten in havens of aan boeien liggen afgemeerd. Het is er prijzig maar we willen er toch eens binnen lopen. Twee jaar geleden zijn we hier ook geweest maar van de prijzen geschrokken toen de pond nog >€1,50 was.

Om 10.00 uur gaat de brug voor ons open die de marina scheidt van de voorhaven in Weymouth.

Net voor de brug zien we de Skin-Deep(er) liggen. De Boot waaraan onze naam is ontleed. Alleen heeft hij nu een iets ander naam gekregen na het overlijden van de vorige eigenaar. Nu dat maakt onze scheepsnaam weer wat unieker.

Eenmaal buiten de havenpieren gaat de halfwinder, blister, bolle Jan, you name it, erop. De zee is vannacht door Neptunis weer gestreken en met 7kn wind lopen we een rustige vaart. Met ons gaat ook het Belgische jacht mee.

Naarmate de dag verstrijkt, neemt de wind wat toe en halen de rompsnelheid. De Kust van Devon is schitterend met echte white cliffs en niet zoals in Dover waar ze al bijna zwart zijn.

Onderweg piepen we even in een klein baaitje dat Lulworth Cove heet. Er liggen wat bootjes in voor recreatie op het strand.

St Albin Head (SAH) dient zich aan. Dit is een beruchte plek tijdens harde wind omdat er een richel zee in loopt die zorg voor stevige overfalls. Ik heb eens gelezen dat je beter of zeer ruim of kort onder de wal kunt passeren. We nemen de kort onder de wal route gezien de prima omstandigheden. We maken de halfwinder gereed om als spinaker te zetten, want met het ronden van SAH verwacht je een voor de windse koers omdat je zeker 70 graden omgaat. Niets blijkt minder waar en het blijft bij120 graden over dezelfde boeg. De spi-boom vindt dit niet leuk en schiet omhoog. Sh….t neerhouder vergeten.

De boom moet eraf en plots neemt de wind in kracht toe. Altijd op zo’n moment dat het even niet mee zit. De boot versnelt en loopt door de snelheid uit zijn roer het gangboord dik in het water de ramen worden gewassen en we liggen tegen de wind in. Dan krijgt het zeil de kous over zijn kop en nemen de Genua bij. Met 26kn wind gaat dat snel richting Poole. Het is ongelooflijk waar ineens zoveel wind vandaan komt, uit een richting die je niet verwacht, maar goed weer een ervaring rijker.

Net voor de ingang van de haven naar Poole komt een Condor ferry naar buiten. De aankondiging daarvan had ik al gehoord op de radio en was voorbereid. Het is maar een smalle ingang dus moet je ruimte maken voor dat bakbeest, want wat zijn ze breed die catamarans.

We arriveren met de kentering en hebben geen last van stroom in de nauwe ingang, waar ook nog eens een pontje heen en weer vaart. (the "Bramble Bush Bay" chain ferry http://www.simplonpc.co.uk/Poole.html) Vorig jaar is door de stroom nog een jachtje tegen de veerboot aangekomen en er bijna onderdoor gegaan. De bemanning van het jachtje is geheel onder de veerboot door gegaan en gelukkig levend weer bovengekomen mede door hun reddingsvesten.

Poole harbour is nog een eind varen binnen de haven en via de telefoon reserveren we alvast een ligplaats.

Nadat de receptie van de haven onze portemonnee een stuk lichter heeft gemaakt, is het tijd om het kopse hout voor scheuren te behoeden. Op een aardig terras maken wij het glas wat lichter.

Op de Boulevard van Poole is Baden Powell weer in ere hersteld. Onze Belgen kennen deze man vanuit de Scouting en er moet een foto worden gemaakt. Speciaal daarvoor zijn er twee bronzen boomstammen naast hem geplaatst.