Inverness naar Neptunes staircase

Een vaderdagkaart ontvangen via de mail van zoon N en a.s. schoondochter dochter M. getracht hier passend op te reageren en hoop maar dat techniek het allemaal goed geregeld heeft. Het blijkt met dat vinkje toch nog niet goed te zijn. Via de map verzonden mail de mail nogmaals versturen blijkt wel te gaan althans er komen geen foutmeldingen terug.

De jachthaven van Peterhead is op zich niet verkeerd. Je wordt prima opgevangen als je de aankomst meldt aan Peterhead harbour. Dit geldt voor alle havens en sluizen in GB,Scotland e.d. In NL saneren ze iedereen uit die op een brug of sluis zit maar hier geen personeel gebrek.

Het vervelende aan de haven is dat naast de jachthaven supply boten afmeren die heel de nacht een ronkende generator aan hebben. Je wordt daar niet vrolijk van alleen wakker.

Dus besluiten we maar om de andere dag verder te gaan. Bij vertrek weer melden “harbor Skin-Deep etc. Vraag terug wat is de bestemming? Eueueu,Inverness, hoeveel personen aan boord, Twee, OK proceed.

Nu is Inverness ongeveer 100 mijl dus ja wat moet je dan. Gaan dus. Zo gezegd zo begonnen. Eenmaal buiten de breakwater bleek Neptunus afgelopen nacht veel werk gehad te hebben om die immense Noordzee glad te strijken. Wind 0,00 tot 0,3kn dat wordt moteren. Gelukkig hebben we net volgetankt dus we kunnen wel een paar mijl aan.

De tocht verliep voorspoedig alleen daarboven splits de SSE gaande stroming zich wat resulteerde in een constante tegenstroom van een paar tiende knoop.

De kust is prachtig en afwisselend dus geen gebrek aan variatie. Bij iedere haven die we tegenkwamen, even van zullen we naar binnen gaan? Nee we gaan door. Mooi weer zware luchten met zo nu en dan een bliksemschicht en regenbuien rondom maar we houden het droog tot Cromarty firth waar een bui ons trof.  Het zicht wordt dan ook direct terug gebracht tot een mijl. Nu is het daar niet druk want  we waren alleen met een Zweeds jacht wat ons 3 uur geleden gepasseerd was en dat we nu weer inhaalden. Ze probeerden te zeilen met die prachtige Najad van 50 voet maar met 2kn schoot dat niet op.

Bij de ingang van Inverness Firth bij boei Craigmee, die je aan BB moet houden en ter hoogte van Fort George werden we welkom geheten door een school speelse dolfijnen. Harderwijk is er niets bij vergeleken. Schitterend gespetter wat moeilijk is vast te leggen maar een paar shots hebben we toch. De Kessock Bridge onderdoor en we zijn in Inverness.

Het caledonian Canal kunnen we niet meer in. De sluis stopt om 18.00 uur en je kunt alleen schutten HW±4 uur. Voor anker dan maar. Dit lukte niet het anker wilde niet pakken. Op een rivier die 5 tot 6kn stroomt wil je wel vast liggen. Nu is er een nieuwe jachthaven om de hoek dus daar maar naar binnen.

Goed vast en rustig na een borrel in bed. 15 uur gevaren over precies100 mijl.

De volgende ochtend sluis opgeroepen VHF 74 en we konden over 20 min in de sluis dus los en naar de sluis. Nu was de sluis en halve mijl verder dus dat kon makkelijk in 20 min. De neus van het schip komt buiten de haven en werd gelijk omgezet oeps een beetje dwars stroom en wat eddies was het heel iets anders dan toen we binnen kwamen. 5,5 kn stroom dreef ons zo naar de sluis daar hoefde je geen motor voor te hebben. In de sluis werden we opgevangen om de meertouwen aan te pakken. Er zitten geen verhaalpotten in alleen boven op de sluismuur haken. In NL zouden ze allang wat bedacht hebben om weer twee man uit te sparen. Nee hier niet alles op het gemak en uiterst vriendelijk.

Met drie schepen in de lock kregen we drie keer het zelfde verhaal te horen. Als de lock vol is dan melden in het kantoor met de scheepspapieren en verzekeringspolis. Ook hier weer drie keer het verhaal maar uiterst vriendelijk. £177,67 armer gingen de deuren open naar het Canal. Inmiddels zijn we één brug en twee sluizen verder tot Seaport Marina waar de 1^e nacht gratis is en een volgende £8,- Nog 27 sluizen te gaan. De eerst komende zijn er vier aan elkaar omhoog.

Inverness is een aardige stad met mooie gebouwen en een hoog boven de stad uitstekend Kasteel. Wel een stevig eind lopen maar op de vouwfiets ben je er zo. Er vertrekt ook een trein naar Wick en dat is een bijzonder mooie rit langs het water en door de Schotse natuur in een coupé met gordijntjes. Het duurt 4 uur en ook weer 4 uur terug. De trein rijdt over de eerste brug die we moesten passeren.

Vandaag een onbewolkte dag en zomerswarm. Zal wel aan het kanaal liggen want als we het Kanaal door Walcheren door moeten is het meestal ook warm. Op zee is het allemaal wat frisser.

We gaan de eerste van 4 sluizen in. De meerlijnen moeten omhoog gegooid worden waar ze worden aangepakt door sluispersoneel en achter een haak bovenop de sluis worden gehaakt. Je krijgt het ander eind weer terug. Als we op niveau zijn gaat de tweede deur open en moet T op de sluis de boot de volgende sluis intrekken. Dat is zwaar werk dus helpt de motor en schroef een handje mee. Het achtereind wordt door een sluismedewerker meegenomen. Dit is handig want dan moet je niet steeds de trossen opgooien. Aanreiken met behulp van een pikhaak werkt ook goed. Ze kijken even vreemd maar vinden het wel handig bedacht. T krijgt die zware touwen maar net omhoog gegooid dus met de pikhaak gaat dat beter.

 Het spel herhaald zich zo vier keer.

We varen het meer van Loch Ness op de dieptemeter geeft voor het eerst drie cijfers aan. Het diepste punt gemeten 228 meter. Dat is een flinke bak water. Zouden ze de sluizen open zetten blijft er nog bijna 200 meter in staan. Je vaart op het hoogste punt van het kanaal op 31,5m boven de zeespiegel.

In inverness een ander NL schip (Blue’s)ontmoet waarmee we nu samen optrekken.

Afgemeerd bij Urquhart Castle of althand de ruïne daarvan. Er is een klein haventje met Elektriciteit en  water. Je moet wel wat betalen via een automaat waar alleen pond munten in kunnen. £12 pond incl elektrisch. Maar die hadden we niet. Met de avond kwam de havenmeester maar die had oook geen munten maar ging weg en een uurtje later kwam HM 2 met een zak vol munten. Inmiddels lagen we met drie NL jachten dus kassa.

Bij Blue’s aan boord een super de luxe BBQ aangestoken die je zo op dek kunt zetten zonder brandrisico. Na de BBQ met drie bemanningen naar de lokale pub. Een paar km lopen en ja daar was de pub. Als je van Whisky houdt dan ben je daar aan het goede adres. Zoveel soorten tot 40 jaar oud.

Een heel aardig gesprek gehad met een nep Schot wel kilt aan maar geen Schot een Fransman die ultra light piloot was en een Engelsman. Helaas ging de pub te vlug dicht. NL 3 had twee telefoonnummers voor een taxi. Nr1 gebeld en die zij dat we nr 2 moesten bellen. Nr 2 gebeld en die zij jaja dat we nr 1 moesten bellen. Het kwam er dus op neer dat we terug moesten lopen.

Door de wandeling hebben we wel Nessie ontmoet het zo beroemde monster van het meer. Je moet ook niet in het water zoeken maar op de wal want daar leeft hij of zij in een poel.

Na een rustige nacht verder naar fort Augustus waar we 5 sluizen achtereen omhoog gingen. Na de sluis afgemeerd aan een keurig ponton vlak bij een toilet,douchewasmachine en droger gebouwtje. Na onze donatie aan het begin van het kanaal hebben we een sleutel gekregen en die pas op deze gebouwtjes. Prima voorziening en water op de steiger. Echter geen stroom maar dat kan wel een nacht zonder. Deze labtop zal na dit verhaal wel met een lege accu zitten maar dat voor later.

Fort Augustus is een klein plaatsje met een kleine supermarkt en souvenirwinkels. Natuurlijk ook een paar pub’s nee geen honden. Even een Nessie (donker bier)proberen en toen was het etenstijd dus ook maar even een pubhap. Ook van goede kwaliteit en omvang.

Morgen naar Loch Oich via nog twee sluizen en na dit loch een brug en twee sluizen en we zijn in loch Lochy waar een ruim steiger moet zijn om te overnachten. Dat steiger is er wel alleen het ligt vol met huurboten. Het is daar uitkijken voor al die minder ervaren schippers die met die boten aankomen en vertrekken. Veel gas voor en achteruit je hebt daar zo een kras. Nu zitten er in die huurbakken meer krassen dan glad polyester maar zelf willen we dat nog niet.

Met de avond komt de verhuurder dat het druk gaat worden en schade mogelijk is. Met andere woorden vertrek maar beter. Dat doen we dan maar en gaan voor anker. Op de wal is toch niets te doen dan naar de wc gaan en douchen. Dat kan allemaal aan boord ook.

Het voorlaatste stuk voor we de zee weer opgaan is naar Bonavie net voor Neptunes staircase. Een serie van 8 sluizen aan elkaar om 20 meter lager uit te komen. Er zijn dan een paar sluizen n een brug over bij de zeesluis in Corpach.

28-06-2009

Vandaag gaan we met een stoomtrein mee naar Fort William. Dat kan beter met de trein want aanmeren daar is een moeilijke zaak.

Het is gedurende de tocht door het CC prima weer geweest zelfs warm. Hier in Bonavie hebben we uitzicht op de hoogste berg van Schotland Ben Nevis. Daar ligt nog een klein beetje sneeuw op en is wonderlijk genoeg geheel zichtbaar. Volgens de locals is dat uiterst zelden te zien. Per jaar sneuvelen er 30 personen op die berg. Je gaat omhoog in zomerkleren en valt in de mist als er een wolk overtrekt. Zicht weg, weg weg uitglijden jij weg. Kan zomaar gebeuren. De hele berg is vol met liften waar je in de winter met latten onder mee omhoog kunt.

Inmiddels hebben we de trein gemist. Hij kwam wel voorbij al puffend en stomend maar de trein stopte niet op ons station. De trein was ook heel erg vol met mensen (die wel) gereserveerd hadden zo bleek bij navraag aan de stationschef. Goed de bus dan maar. We vonden wel bus stops maar geen informatie waar die dan wel naar toe rijdt. Na een half uurtje nog geen bus. We zijn terug gegaan naar de boot en hebben de fietsen gepakt. Het fietspad langs het kanaal bestaat uit gravel en even later een geasfalteerd pad wat weer over ging in grof gravel. Nu zijn de wielen van onze vouwfietsen maar klein en net aan berekend op mijn gewicht dus de angst voor een platje was groot. Nu hebben we wel anti platje bij ons en een blaaspijp maar toch.

En ja hoor op één van de ongeplaveide banen kreeg NL 2 een platje. Antiplak deed zijn werk en blaaspijp gaf na enige blaasjes, de pijp aan Maarten. Er zat niets anders op dan terug te lopen. Nu ben je op die vouwfietsjes toch nog snel een eind weg en is lopen bij 28 graden niet plezierig met nog een fiets in de hand. Maar terug in de bewoonde wereld konden we een pomp lenen en was platje toch weer een beetje minder plat. Waarom nou, gewoon een autopomp vult geen kleine gaatjes. Maar het bandje was net hard genoeg om terug bij de boot te komen. Poging 3 naar Fort William mislukt. Als Fort werk het nog steeds want het is onbereikbaar.

Morgen maar een taxi nemen. Zouden ze hier finilek hebben in een spuitbus?

Maar alle nadelen hebben ook weer voordelen en dat is dat deze blog weer is bijgewerkte en dat gaat veel gemakkelijker dan fietsen en wachten op openbaar vervoer, wat nooit op tijd is en niet rijdt op momenten dat het jou uitkomt.

Grootste probleem van deze blog is dat alle foto’s verkleind moeten worden want 10,1Mpixels is teveel om te uploaden. Hier ben je dus ook even mee bezig.