Padstow naar Falmouth

24-07-2009

Na het bestuderen van de weerberichten,gribfiles, golfhoogtes en wat nog meer voorhanden is voor een veilige passage besluiten we te gaan varen en vandaag Land’s End te ronden. In de haven staat geen zuchtje wind. Om 7 uur vertrekken we vol goede moet naar zee. Het is juist HW en er loopt nog een klein stroompje naar binnen.

Eenmaal buiten de beschutting van het land blijkt dat er wel degelijk wind staat op zee. We worden geconfronteerd met 25 kn wind en een flinke zeegang vol op kop. Mogelijk is het na Trevose Head minder denk ik. Met ons vaart een Belgisch jacht mee en een Engelsman in een zeer apart schip.

B roep ons op met de vraag wat we van de wind vinden. Ik antwoord dat ik verrast ben door de kracht daarvan, maar besluit toch verder te varen. B antwoord dat ze terug gaan naar de haven en ik zie ze omdraaien. Mevrouw B had in de haven al aangegeven dat ze het niet meer zo zag zitten op het water terwijl ze al twee maanden onderweg zijn. Maar goed dan kan allemaal gebeuren.

Na Trevose Head wordt de zee iets rustiger maar er komen nog diepe dalen en hoge golven aanrollen vanuit de oceaan met een ZZW wind. Ik pas de snelheid aan, opdat we niet in de volgende golf duiken en zodoende maken we prima voortgang op de motor en een steunzeil op.

Rond de kapen die gepasseerd worden ontstaan rafelingen en tide rips waar het tekeer gaat als in een kokende ketel. Het schip wordt heen en weer geslingerd en het is een wonder dat alles op zijn plaats blijft staan. Bij The Wra or Three Stone Oar wordt het nog gekker. De Golven komen dwars in en de boot slingert als een gek en dan krijgen we als toetje nog wat rafelingen. Skin-Deep weet niet waar ze het moet zoeken en wij zitten geschoord het komende te overleven. Blij zijn we met de tent op de boot, want die houdt ons prima droog en uit de wind. Ik bewonder de schippers die achterop sturen in open boten als ze hier door moeten.

Na de Brisons (rotsen net voor Land’s End) wordt het even rustig tot Long ships de rotspartij voor Lnad’s End waar al menig schip schipbreuk heeft geleden. Er liggen nog een paar wrakken boven water en tegen de kust. Volgens de Reeds almanak moet je bij slecht weer rond Long Ships varen. Is het nu slecht weer vraag ik mijzelf af. Nee de zon schijnt het waait een 5-6 Bf  de zee is ruw maar slecht weer nee dus gaan we door de Kettle’s Bottom. Dat is tussen Land’s End en Longships door. Maatje moet dat gemakkelijk kunnen die houdt rekening met drift, stroom en wind e.d. De keuze blijkt goed te zijn en er is shelter door Longships dus een rustige passage.

De volgende opstakel langs de kust is Gwennap Head. Er liggen daar veel rotsen net onder-boven water en het is verstandig om de Runnel Stone cardinale boei Zuid te passeren. Het water wordt kort bij de boei opgestuwd door een net onder water liggende rots.

Bij vertrek zouden we naar Newlyn gaan maar ondanks de ruwe zee hebben we mede door 2kn stroom mee een voorspoedige passage gehad zover en we besluiten door te varen naar Falmouth want daar zijn meer faciliteiten.

Na het ronden van Land’s End krijgen we even de stroom tegen maar na een uur weer mee. Met 8,5 kn over de grond komen we al rollend met een schuin van achter inkomende zee snel bij Lizard Point.

Hier barst de ketel uit zijn voegen. Er loopt 4kn stroom rond die kaap en het water gaat alle kanten op behalve de goede. Je kunt met springtij (dat was het deze dag) beter een paar mijl verder in zee blijven. Maar goed je zit erin dus gaan. Even denken we dat we daar nog staande gehouden worden door een achteropkomende kotter van de Gustoms. Maar die glijdt met 25 kn als een Lizard door die kolkende  zee en was al snel uit het zicht. Zelfs voor een foto gaat hij te hard. De wind trekt nog wat aan, maar uit een goede hoek dus Genua uit voor het laatste rak van 15 mijl. De stilte doet ons goed en denken even te relaxen. Niets is minder waar, want die boeienlegger is hier goed tekeer gegaan. Maatje mag rusten en ik neem het wiel ter hand om al dat vistuig te kunnen omzeilen. We passeren de Manacles Bell boei(ja hij belt echt!) steven we op Falmouth af dwars door een druk ankergebied. Geen boeitjes maar supertankers liggen in de weg maar ook die worden met sierlijke bochten omzeilt.  

De passantenhaven is redelijk vol maar we vinden nog een plaatsje langszij. Een blik op de dieptemeter en de getijde kromme leert dat het hier te ondiep is. Dus los en een ander plaatsje zoeken met meer water onder de kiel. Met spring gaat er 5,4m water weg + 1,7 dus 7,5 meter moet er zeker staan er staat maar 6,1m. Het lukt en nu een biertje. We zoeken een restaurantje en eten mosselen op Falmouth wijze heet en heter. Wat ze erin gedaan hebben? Het Vocht is er bruin van. Hete saus en een vrucht. Alleen wat schommelt die tafel en stoel toch. Op straat lopen we alsof we dronken zijn.

Terug aan boord vallen we als een blok in slaap. Lekker stillllllllllllll liggggggennnnn. Snurrrrk.

2009-07-25

Een nieuwe dag en een weer uitgerust van de vorige dag sta ik op en ga koffie zetten. De zakjes zijn op. Volgens T nog genoeg in de voorraadbak. Er komen twee pakjes filters uit alleen ze zijn al gebruikt zo te zien. Er is water in de bak is gekomen alleen hoe?

Het blijkt na enig zoeken via de kabeldoorvoering van de mast te zijn geweest. Door rolgolven over het dek is er water door de zwanenhals gestuwd, waardoor de kabels van de mast onderdeks gaan.

Een aantal van deze kabels lopen door de voorraadbak en aldus hebben die wat water getransporteerd. De filterzakjes hebben dat water geabsorbeerd. Op zoek naar filterzakjes in de stad. Die vinden we in de good old SPAR winkel. Tijdens de wandeling door Falmouth komen we op een plein waar achter mij een oude dame plotseling struikelt en voorover plat op haar gezicht valt. Nu heb ik mijn hele leven al EHBO lessen gevolgd dus hulp was direct voorhanden. Ik onderzoek haar en constateer een gebroken boven arm. Daarna draai ik haar voorzichtig in een stabiele zijligging en constateer een diepe snee in het gezicht veroorzaakt door het glas uit haar bril. Ze wil rechtop zitten en ik ga achter haar zitten. Omstanders hebben inmiddels een ambulance gebeld. T legt op mijn verzoek de rugzak onder mijn benen, want op je knieën met gekromde tenen zitten, hou je niet lang vol als je niets onder je benen tegen je voeten legt. Zo houdt je het wel even vol. Ik ondersteun haar arm in een halfzittende houding. Na enkele minuten is de ambulance ter plaatse en nemen het werk over. Ze is in goed handen en wij vervolgen onze weg.