12+13-06-2009

12-06-2009

Lang gewacht stil gezwegen nooit gedacht maar toch gekregen.

Maatje is gearriveerd na vele omzwervingen. De leverancier is aan het verhuizen in Portsmouth en daarom gaat het versturen een beetje traag. Maar vanochtend lag er een grote bruine doos in de cockpit met daarin ons nieuw Maatje. Glanzend zwart met een glimmende kop voorzien van voedingssondes t.b.v van het 12V boordnet. Het duurde niet lang of hij lag in positie en kon met zijn werk beginnen de sondes aangesloten en met een druk op de knop kwam hij tot leven. Het roerwerk is uit ons handen genomen.

We kunnen weer op zee. Morgen de Humber afvaren en bakboord uit naar de eerstvolgende haven die binnen is te lopen zonder droog te vallen. Dat is Withby of Hartlepool.

We zullen de komende dagen flink wat mijlen maken om de achterstand enigszins in te lopen.

Over het weer hebben we niet te klagen. Gisteren een buitje voor het stof maar over het algemeen dikke dreigende wolken met een lekker zonnetje.

13-06-09

De zon schijnt het is redelijk warm en het tij gaat om 9.30 uur lopen. We melden ons aan bij de lock keeper van Hull Marina. We moeten 10 minuten wachten en worden daarna opgeroepen om naar de sluis te komen. Het gaat hier allemaal keurig op afroep. Na eenkorte schutting varen we de Humber op richting zee.

 We snijden een stuk af over een droogvallende plaat bij LW maar nu bij HW staat er 6m dus afsnijden die bochten.

Het is 30 mijl naar buiten to de lichtboei Spurn (vroeger dus dat lichtschip) De stroom loopt na een uur met 3,5kn naar buiten en bij de uitgang t.h.v. de loodsbootpost gaan we 10kn over de grond. Dat schiet op. Er staat echter geen spetter wind dus motor bij. Ook buiten op zee is er 3kn wind daar lopen wij 2 kn op. Mede door de stevige stroom mee gaat de reis voorspoedig. Een zeehond komt naast de boot omhoog om eens te kijken wie er zoveel lawaai maakt. Wij dus.

De tocht is verder niet spannend tot we bij Scarborough komen. Een NL jacht voor ons heeft problemen met de marifoon. De zendknop blijft hangen. Ze verstoren zo de zender en niemand kan er meer door komen. Via kanaal 16 maar. We mogen naar binnen maar aan de steigers was geen plaats meer. Naast een vissersboot dan, waar ook de verstorende Nederlander aan lag. De oude haven is uitgebaggerd op 2 m. dus je kan er in tegenstelling tot wat in de reeds staat toch blijven drijven. Er is voor de pontons een lengte beperking van 10.3 meter.

Nu is  Scarborough net LA in de USA. Gokhallen te over en een casino aan de boulevard. Verder heel veel fast food. Het is er zo zoet dat je tanden pijn gaan doen als je langs loopt. Druk is het wel een echte badplaats met jammer genoeg maar een kleine haven voor leisure boten.

We gaan aan wal via 3 boten waarvan aan de wal de vissersboot. Een waar gevaar en de nodig acrobatische toeren zijn nodig om omhoog te komen.

Terug is het nog moeilijker. De boot ligt aan lange meertouwen voor het hoogteverschil tijdens eb en drijft dus van de kant af. T vindt het doodeng en durft bijna niet aan boord te gaan. Maar de Duvel wacht dus hop.

Achter ons ligt een vissersboot met een draaiende generator. Nog geen rustige nacht.

Onze mede landgenoten hebben ook drie maanden uitgetrokken voor hun vakantie en gaan ook naar het Calodonisch canal.

Maatje heeft zich goed gehouden vandaag en de boot 60 mijl gestuurd zonder klagen.

Van het thuisfront moesten we hem maar een zeemansgraf geven. Dat kan in deze tijd niet meer dus proforma.

Op 30 mijl van scarborough land een duif in het want en even later in de cockpit. Uitgeput en heel veel dorst. Eten wilde hij of zij niet maar wel drinken. Hij zit er nu nog 23.00 uur. Het is een Engelse duif aan de ring te zien met GB 4517 erop. We zien morgen wel of hij wil vertrekken.

Blijkbaar hebben wij iets met duiven want dit is al de derde die we redden.